“Ik ben boos, op mezelf. Voor mijn ontwetendheid.”
Afgelopen dagen is er veel aandacht voor politiegeweld tegen de zwarte bevolking in de Verenigde Staten. Ook in Nederland. In Amsterdam, Den Haag, Rotterdam, Maastricht en Groningen stonden mensen stil bij geïnstitutionaliseerd racisme.
Maar wat doet het nu precies met Nederlanders? Claire, die jaren in Amerika heeft gewoond, deel haar gedachten:
“Ik ben boos. Op mezelf. Voor mijn onwetendheid. Voor het feit dat ik zoveel wil zeggen, maar bang ben dat ik iets verkeerd formuleer. Dat ik me wil uiten, maar niet goed weet hoe. Dat ik angst voel voor een oordeel van een ander. Voor het feit dat ik kan genieten van een zonnetje buiten, terwijl voor velen dat zonnetje misschien nooit schijnt.
Ik ben boos. Op de wereld. Voor het feit dat we samenleven in een wereld die lijkt te willen dat de een minder is dan een ander. Dat er een hiërarchie heerst. ‘Het leven is niet altijd eerlijk.’ Nee, klopt. Waarom eigenlijk niet? Waarom worden mensen ongelijk behandeld? Waarom moet je belangrijk zijn? Waarom is er nog altijd oorlog? Waarom zijn er verschillen tussen rassen?
Er valt nog veel te leren. We staan allemaal ergens voor. Ook als je niets doet, sta je ergens voor. Een tijd van chaos en onrust in onze (voor zover we dachten) ‘prachtige’ wereld. Iedere dag vechten mensen voor hun leven. Je ziet niet alles. Je weet niet alles.
Ik zou willen dat ik in het hart van een ander kan kijken. Heeft het pijn? Voelt het angst? Woede? We hebben allemaal een verhaal. Iedereen. Belangrijk dat je naar dat verhaal luistert. Luister en respecteer. Biedt hulp. Support elkaar. Zorg voor de verandering die je graag wilt zien in de wereld.”
